ارتباط بین کمال‌گرایی و اضطراب اجتماعی با توجه به نقش واسطه‌ای عزت نفس در میان دانش‌آموزان پایه سوم دبیرستان‌های شهر شیراز

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین کمال‌گرایی و اضطراب اجتماعی با توجه به نقش واسطه­ای عزت‌نفس در میان نوجوانان پایه سوم دبیرستان بود. بدین منظور از بین دانش‌آموزان دختر و پسر پایه سوم دبیرستان در نواحی چهارگانه آموزش‌وپرورش شیراز در سال تحصیلی91-90 نمونه­ای به تعداد 222 نفر (115 دختر و 107 پسر) به شیوه­ی نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای، انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس­های اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، عزت نفس روزنبرگ (1965) و مقیاس چندبعدی کمال‌گرایی هویت و فلت (1991)، مورد آزمون قرار گرفتند. داده­های به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه هم­زمان و از روش بار اُن و کنی (1986)، ارزیابی شدند. نتایج یافته­ها حاکی از آن بود که کمال‌گرایی جامعه­مدار پیش­بینی کننده مثبت و معنی‌دار اضطراب اجتماعی می­باشد. کمال‌گرایی جامعه­مدار پیش­بینی کننده منفی و کمال‌گرایی خودمدار پیش­بینی کننده مثبت عزت­نفس می­باشد و عزت نفس نقش واسطه­ای در ارتباط کمال‌گرایی جامعه­مدار و اضطراب اجتماعی ایفا می­کند.